H&Hcamperreis

Nadat we zondag 3 september afscheid hebben genomen van onze katjes, gaan we op pad. Het wordt de derde keer dat we met onze camper richting Franse zuidkust gaan. Na het Nederlandse deel tot voorbij Maastricht, gaan we via Luik de Belgische Ardennen in. 

Natuurlijk hebben we bij Venray een pauze genomen en koffie, daarna is de volgende stop in het mooie plaatsje Aywaille. Gewoon even stoppen, een wandelingetje maken en wat fotootjes schieten.

Maandag 4 september, onze tweede reisdag.

Na een goede nachtrust en een lekker uitgebreid ontbijt rijden we om 9.45 uur de camping in Arlon af. Vandaag gaan we Frankrijk in en bij de plaats Longwy gaat dat gebeuren. We krijgen eerst nog een stuk autoweg, tolvrij, van Metz naar Nancy. Dus kunnen we nog even wat tempo maken. Vanaf Nancy wordt de route fraaier. We gaan dan de Vogezen in en dat is aan de omgeving te zien. Na nauwelijks een uurtje rijden hebben we zin in koffie en dus maken we even een stop bij een benzinestation. Rond de klok van 13.00 uur staan we stil voor een broodje en gewoon even pauze. We passeren Vesoul en Besançon. Doel vandaag is het plaatsje Port Lesney. Daar hebben we twee jaar geleden even rond gekeken en er is een camping. Dus dit jaar besloten om op die camping te gaan overnachten.

De camping in Port Lesney ligt dus aan de rivier de Loue. Het is een mooie camping op een mooie plek. Alleen was het schoonmaken van het sanitair er de laatste tijd wat bij ingeschoten. Op de foto's hierboven: links de Loue en de rechter foto heb ik genomen vanaf de oever.

Een rondje gelopen rond de camping. Mooi om te zien de restanten van de oude brug en de "nieuwe" ernaast.

Port Lesney is een oud dorp aan de rivier de Loue. Het telt tegenwoordig ongeveer 500 inwoners waarvan de meesten buiten het dorp werken. Vroeger maakte het dorp deel uit van de Triangle d'or, de gouden driehoek. Het was een bekend veeteelt gebied.

Dinsdag 5 september.

Deze dag staan we om ongeveer half acht naast de camper. Goed geslapen ondanks de kerk die pal naast de camping staat, deze kerk heeft een klok die trouw elk half uur laat horen hoe laat het is. Dan staat er een eindje verder nog een kerk die hetzelfde doet, maar dat uurwerk loopt iets achter. We zijn er een paar maal even wakker van geweest.

Na de gebruikelijke werkzaamheden en een ontbijt, drinken we koffie en het is weer kwart voor tien als we wegrijden. Door het dorpje en weer terug naar de RN 1083, tegenwoordig de D83.

Deze Route Nationale begint bij Besançon en voert ons door het heuvelachtige gebied van de Jura. Via Arbois en Poligny naar Lons le Saunier. In Poligny tanken we nog even bij de lokale supermarkt en dan gaan we op pad.  

Lons le Saunier is een drukke stad, maar we tuffen er deze keer vrij snel door. Na twee rotondes beginnen we aan dé klim van Lons le Saunier naar de Haut Jura. 13% en dus gaat de Fiat in de tweede versnelling en met een snelheid van 35 km p/u rijden we naar boven. Het is geen lange klim, maar we zijn altijd weer blij als we boven zijn. Met de caravan is deze helling verboden en moesten we altijd een omweg maken, het was wel een mooie omweg. We rijden door de mooie landschappen verder zuidwaarts. We passeren het Lac de Vouglans en rijden over de Pont de la Pyle, een 110 meter lange brug over het smalste deel van dit mooie meer.

Ons eerstvolgende doel is het plaatsje Arbent. Daar vinden we dicht bij onze doorgaande route een Géant Casino supermarkt. Ideale plek voor koffie drinken, boodschappen doen en eventueel benzine/diesel tanken.We zijn intussen vanuit de Jura afgedaald naar departement L'Ain. 

Na de koffie gaan we weer verder, we nemen even een klein stukje Autoroute, na zeven of acht kilometer verlaten we de weg weer en draaien het gebied in met de naam Izernore. Het is eigenlijk een uitgestrekte gemeente met verschillende dorpen. We hebben hier voor een nieuwe route gekozen. We gaan via de Gorges de L'Albarine naar Belley en Grenoble. Het blijkt een goed keuze want het is een schitterende route waar ook nog wel stevig moet worden geklommen en gedaald.

Gorges de L'Albarine.

L'Albarine is een rivier die tussen de rivier l'Ain en de Rhône stroomt. Door het gebied genaamd Bugey en dat is nogal bergachtig. In het kalksteen gebergte heeft de rivier soms diepe valleien uitgesleten. Het is een prachtig gebied en de route die we reden is erg rustig. Schijnbaar nog niet ontdekt door de grote toeristenstromen. Lekker, houden zo. Bossen, bergen, dalen enzo nu en dan een waterval en kleine dorpjes. Ideaal voor onze begrippen. De route die we kozen loopt dus van Saint Martin du Frêne naar Belley. Vanuit Belley gaan we naar Grenoble en de Franse Alpen in.

De prachtige route door de Gorges de L'Albarine. We pauzeren hier op een hoogte van 725 meter, dichtbij de waterval La Charabotte. Later komen we door een van de mooiste dorpen van deze streek, Tenay aan de Albarine.

Uiteindelijk komen we terecht op een even indrukwekkende route, Cluse des Hôpiteaux genaamd. Door een diep dal loopt deze brede tweebaansweg weg richting Belley en Grenoble. Het is genieten!!

We zijn Grenoble voorbij en we gaan klimmen. Richting Sisteron komen we een aantal cols tegen. We passeren de dorpen Vif en Pont de Claix. Een eindje verder komen we door Monestier de Clermont. Deze route verveelt ons nooit, want het blijft mooi. We komen langs Clelles gare, een bekend treinstation van de Ligne des Alpes. We zien rechts van ons de indrukwekkende Mont Aiguille. 

We naderen de top van onze reis. De Col de la Croix Haute 1179 meter hoog. Rechts van ons verschijnen regelmatig indrukwekkende viaducten van de Ligne des Alpes. Links van ons het diepe dal met dorpen als Saint Martin de Clelles en Lalley.

Na dit letterlijke hoogtepunt van de reis dalen we af en gaan we nadenken over een geschikte camping om te overnachten. Er zijn meerdere opties langs deze route. We kiezen uiteindelijk voor camping L'Adrech in Aspres sur Buëch. Hier zijn we nog nooit geweest en we zijn benieuwd. Het is half zes en we staan voor de ingang. De beheerder heeft ons gezien en komt naar ons toe in zo'n bekend golfkarretje zoals er veel op campings rijden. We schrijven ons in en betalen €17,- voor de plek, elektra en warme douches. De man rijdt voor ons uit en brengt ons naar een mooie rustige plek niet ver van het prima sanitair. We beginnen aan een lange avond, nadat we de elektra hebben aangesloten en even water hebben gevuld.

Mooie plek, rust, ruimte en uitzicht op camping L'Adrech in Aspres sur Buëch. 

De laatste etappe van de heenreis.

6 september. 

Het grote voordeel van deze manier van reizen, vinden wij, is dat we een lange avond hebben en een goede nachtrust. Om 10 minuten voor 10 rijden we de camping weer af. We hebben natuurlijk al koffie op, maar we besluiten in Laragne-Montéglin weer voor koffie te gaan, dat is maar 18 km, maar verder is er weinig mogelijkheid de eerste paar uur. Dus, zo gezegd zo gedaan.

We rijden het stadje in en we vinden het altijd leuk en gezellig. In het centrum zijn een aantal terrasjes, maar waar kunnen we de zes en halve meter lange camper kwijt, niet hier. Net buiten het centrum is een ruime parkeerplaats en daar zetten we ons huisje op wielen neer. We lopen terug naar de doorgaande weg en zien op de hoek een bakker die ook een terrasje heeft voor een kop koffie. We moeten ook vers brood hebben dus gaan we daar naar toe. Het is bijna 11 uur als we weer naar de camper lopen. We gaan verder.

Foto's hierboven. Links het centrum van Laragne-Montéglin, daar moeten we altijd door, het is er nu vrij rustig. 

Foto rechts, de bakker en een klein terrasje waar we lekkere koffie dronken.

We rijden door en komen nog door een aantal kleine dorpjes voor we Sisteron bereiken. Hier gaan we altijd even een stukje snelweg op. Tot Manosque is ongeveer 25 minuten rijden en dat scheelt een heleboel tijd. We hebben het ook al via de Route National gedaan, maar dit bevalt beter. Het is een mooie snelweg tussen de bergen met fraaie uitzichten. 

Dan bij Manosque aangekomen draaien we de Provence in. We rijden via Ginnasservis en Rians naar Sainte Beaume Saint Maximin. Daar rijden we de beroemde Route Nationale 7 op en die voert ons helemaal tot Frejus. Dat doen wij nu eens niet, wij verlaten de weg bij Draguignan en gaan dan al richting kust. We bereiken de Middellandse zee bij Sainte Maxime, Vandaar een nostalgische toch langs de zee. Misschien wel 100 bochten om de grillige, maar mooie kustlijn te volgen. Leuk om al die plekken weer te zien. Voor we Agay ontdekten waren we vijf jaar op een camping in  Les Issambres. Nu rijden we door naar Agay, maar wel even genieten van de mooie route.

Via Saint Aygulf en Fréjus komen we in Saint Raphaël. Dan het laatste deel van de reis naar de camping in Agay. Daarkomen we om vijf uur aan en worden hartelijk welkom geheten door Cathy en Ghislaine. We zijn weer "thuis".

Dan komen we na Boulouris de bocht door en dan zien we dit.........wat willen we nog meer?

Foto's van Agay en omgeving.

De terugreis.

De terugreis begint op donderdag 21 september. Beetje vroeg op de fiets brood gehaald en dan ontbijt, de laatste dingen inpakken en nog even koffie drinken. Afscheid nemen van Maurice (hij heeft tranen in z'n ogen) en vrouw. De Nederlandse buren van Maurice, niet veel contact, maar net iets meer dan goedemorgen en goedenavond. Dan door naar het andere Nederlandse stel wat hier nu ook al drie jaar gelijk met ons staat. De bijzonder vriendelijke Duitser met echtgenote ,de Schotten en Chris en Katie die we ook al een paar maal hier ontmoet hebben. We starten en zwaaiend als de koning en koningin in de Gouden Koets op Prinsjesdag tuffen we over de camping. Vrienden Patrick en Marie-Christine waren al eerder vertrokken. We komen "boven" bij de receptie en tanken nog een litertje of 15 water voor onderweg. Sylvie en Ghislaine staan klaar om ons een Bon Voyage te wensen en dan is het kwart voor elf als we eindelijk vertrekken.

Er zijn eigenlijk drie mogelijke routes om Agay te verlaten. Via Theoule sur mer naar Castellane en dan via de route Napoleon. Dat is eigenlijk de mooiste, maar het is in eerste instantie een aardig eind uit de richting. Dan via de Avenue de Gratadis naar Valescure en daar de Autoroute nemen. De derde vinden wij eigenlijk het leukst en het is de kortste weg, dat betekent niet dat het in tijd scheelt, want je moet door Saint Raphaël en Fréjus naar de RN7. Saint Raphaël kan nog wel eens druk en chaotisch zijn, maar we hebben vakantie dus..... We gaan via deze route en we komen langs de kustweg in Saint Raphaël terecht. Langs palmen en een zee van bloemen rijden we naar het centrum. Paar maal even kort stil staan, het valt mee. Dan rijden we Fréjus in en dat gaat ook redelijk deze keer. We verlaten de kust en haven buurt en draaien rechtsaf landinwaarts. Daar staat een tankstation en we vullen de tank met diesel. Dit stuk naar de RN7 is altijd druk. Vandaag zijn er ook nog wegwerkzaamheden en dat veroorzaakt een file. Ook hier komt een eind aan en we gaan op weg naar Brignoles. Plan is om in Barjols koffie te drinken. Het zal nu koffie én lunch in Barjols worden. 

Route National 7.

Deze route National is mythisch. Heeft bijna een cultstatus. Er zijn meerdere boeken over geschreven, ik heb er zelf twee, er zijn meerdere documentaires gemaakt en er is een tijdschrift over deze route. Op Facebook zijn ook enkele groepen die zich hier mee bezig houden. De route heeft een totale lengte van 1000 km en loopt van Parijs naar Menton aan de Franse Rivièra. We hebben gedurende alle jaren dat we door Frankrijk rijden al heel wat stukken bereden. De route loopt door dorpen, steden en door het platteland. In het zuiden loopt de RN 7 nog wel door wat bergachtige gebieden.

Om kwart over één komen we in Barjols aan. Het blijft soms lastig om in het centrum van zo'n dorp een passende parkeerplaats te vinden, alhoewel het alweer stukken makkelijker gaat dan met de auto en caravan, dat was toch samen bijna 12 meter. Nu blijkt dat een groot deel van de parkeerplaatsen in beslag is genomen door een rondtrekkende kermis. Het wordt een beetje matsen met een plekje. Tussen twee auto's past het en met de neus zover mogelijk in de struiken moet het even een uurtje kunnen. We maken eerst rustig een wandeling door het fraaie dorp en dan zakken we op een terras neer. Koffie en lunch, het smaakt prima allemaal.

Foto's van Barjols. Links de weg door het zonnige dorp. Rechts: de wonderbaarlijke fontein midden in het dorp voor de mairie.

Meer dan een uur zitten we te genieten op het terras. We hebben echter een doel vandaag, we willen Saint Martin de Clelles halen, dus we moeten verder. De parkeerplek is aan een kant geblokkeerd als we terug komen. Met een marge van 50 cm moet er een paar maal gemanoeuvreerd worden om daar uit te komen .Bij het afdraaien van de parkeerplaats is de ruimte ook kleiner geworden. Met een personenauto geen probleem, maar met zes en halve meter camper is het wat moeilijker. Hanni schuift rigoureus een dranghek aan de kant en zo komen we er toch uit. We rijden verder door de mooie streek. Via Vinon sur Verdon komen we bij Manosque.  Daar nemen we het bekende stuk snelweg in tegengestelde richting en bij Sisteron gaan we er weer af. Na Laragne-Montéglin begint langzaam maar zeker de klim weer naar de col de la Croix Haute. Door de langzame start op Agay- Soleil en het oponthoud in Fréjus en tel daarbij de lange pauze in Barjols, komen we om kwart over zes aan op camping La Chabannerie. Eric de beheerder ontvangt ons met allure en we staan al snel op een mooie plek. Na koken, eten en afwassen weer een leuke avond. Toen we aankwamen vroegen we meteen naar Bloody het prachtige paard dat vorig jaar over de camping scharrelde en met zijn hoofd zelfs in de camper kwam kijken of er nog een appeltje was. Bloody loopt in de bergweide vertelt Eric. Al snel blijkt dat er een leuke vervanger is voor Bloody. Het is Indi een heel jong hondje (Border Collie?), die rent over de camping en had ons al snel gevonden. Hij speelde met de afwasspons, ging er vandoor met een schuimspaan en stond later zelfs binnen om een knuffel te halen.

Een dag in en om Saint Martin de Clelles.

We hadden dus besloten om een dagje extra te blijven op camping La Chabannerie in Saint Martin de Clelles. Het is best wel leuk om eens een dagje rust in te voegen tijdens de reis. Deze plek had vorig jaar een plaatsje ingenomen in ons hart en dus eens een keer rustig rondkijken leek ons mooi. We zijn niet teleurgesteld. We werden wakker na een frisse nacht, niet verwonderlijk op deze hoogte van 725 meter. De zon scheen al uitbundig toen we naar het sanitair liepen voor een douche. Het is een douche met waarschijnlijk het mooiste uitzicht wat je in een douche kunt wensen. Uitzicht op de geweldige bergen van Trièves. De ochtend bleven we rustig op de camping, foto's maken natuurlijk en de directe omgeving even te voet verkennen. Beetje stoeien met Indi het hondje van Eric. Na de lunch pakten we de fietsen van de drager en gingen we op pad naar het dorp Saint Martin de Clelles.

Het is een authentiek dorp met smalle straatjes. In 2017 wonen er ongeveer 175 mensen. De oude huisjes en gewoon de sfeer is er geweldig. We hebben het op ons gemak bekeken en daarna gingen we verder richting Clelles gare, om vandaar verder te fietsen. Het fietsen over de drukke D1075 is echter absoluut geen pretje, er is nauwelijks ruimte voor fietsers en we zijn dan ook ter hoogte van het Darne viaduct gestopt. Even pauze en overleg, dit doen we niet, we gaan terug en proberen een andere keer op een andere manier wel de omgeving te verkennen. We zouden de camper bij het station kunnen parkeren en dan op de verder gaan. We keren terug en keren rustig terug naar de camping, toch zeer zeker voldaan omdat we dit nu eindelijk eens goed hebben bekeken.

Foto's bovenaan: links onze plek op camping La Chabannerie. Rechts: uitzicht vanaf de camping richting Vercors.

Foto's tweede rijtje. Links de toegangsweg naar de camping. Rechts: een vreemd oud gebouwtje 100 meter van de camping.

Foto's derde rijtje. Links: zo kom je het dorpje binnen. Rechts: het mooie kerkje.

Foto's vierde rijtje. Links: het machtige viaduct Darne. Rechts: uitzicht vanaf de camping op Trièves, met de berg Obiou.

Zaterdag 23 september. 

We worden wakker na weer een frisse nacht, volgens onze informatie was het rond het vriespunt. We gaan naar de douches en als ik er heen loop komt Eric net aanrijden met vers brood. Mooi, als ik dus klaar ben kan ik meteen brood meenemen.

We beseffen dat de vakantie nu toch bijna voorbij is, maar we genieten altijd van de reis, dus wat dat betreft genieten we nog een poosje. Het is straks ook weer fijn om bij onze katjes te zijn en dus gaan we met frisse moed om 10 uur weer op pad. 

Richting Grenoble en dan weer het binnenland in, ik bedoel de Route National. 

Via het dorp Chirens komen we weer op de D1075 terecht. Blijft mooi met hoogteverschillen en leuke dorpen. We krijgen weer zin in koffie en kijken uit naar een leuk pleintje of terrasje. Het lukt niet direct en we komen net als vorig jaar weer terecht in Les Abrets en Dauphinée. Het is er gezellig en dus waarom niet. 

Veel te zien onderweg en we tuffen rustig door. We komen in de richting van de grote plaats Ambérieux en Bugey. We worden omgeleid, de normale route is afgezet. We rijden samen met nog een aantal campers door een aantal kleine dorpen met soms smalle doorgangen. In ieder geval zijn ze hier gek op verkeersdrempels, werkelijk om de 150-200 meter ligt zo'n ding op de weg. Vaak met zeer steile kanten en wel 25-30 centimeter hoog. We verliezen heel wat tijd en later nog meer, maar dat weten we dan nog niet. We hebben trek en we stoppen op de top van Mont Cerdon. Mooie gelijkmatige klim naar 524 meter, daar stoppen we voor een pauze. Broodjes en even d benen strekken,

Linker foto: de top van Mont Cerdon en daarnaast het uitzicht over de vallei.

Mooie parkeerplaats op Mont Cerdon. We maken toch maar mooie tochten met onze "oude trouwe" camper uit 1992. We genieten er van met volle teugen.

Na een ruime pauze vervolgen we de weg en gaan dalen. We komen weer terecht in de dorpjes Porten Saint Martin de Frêne, Daar gaan we links richting de snelweg. Het is weer zeven of acht kilometer snelweg. Dan gaan we weer van de snelweg weerverlaten om bij de Géant Casino nog wat dingen te halen. In ieder geval een flinke voorraad van onze favoriete thee van het merk Tetleys. In Nederland niet verkrijgbaar, alleen via internet en dan is het erg duur. Hier halen we elk jaar een voorraad in Frankrijk. We zijn net op de snelweg als er een bestelauto naast ons komt rijden. De bestuurder gebaart naar me en ik zwaai vriendelijk terug. Hij schudt zijn hoofd en gaat voor ons rijden met zijn alarmlichten aan. Dan laat hij zich terug zakken aan onze linkerkant en gebaart drifti dat we moeten stoppen en wijst daarbij naar onze achterkant. Nou, toch maar even kijken dan. We gaan op de smalle vluchtstrook staan en Hanni gaat even kijken. Ze komt terug en zegt dat ik ook maar even moet komen. Het blijkt dat de fietsendrager is afgebroken, dat zal na al die verkeersdrempels zijn gekomen en er was er eentje bij die nog in de aanleg fase was. Dat stond niet aangegeven en we klapten toen zomaar keihard een centimeter of 25-30 naar beneden. Daar kon onze oude drager niet tegen.We hebben erg veel geluk gehad, want er hadden erge ongelukken kunnen gebeuren met achter ons rijdend verkeer, als het ding helemaal was afgebroken. We hebben ter plekke de fitsen er af gehaald en in de camper gezet. Zo moet het dan maar. De drager hebben we met spanbanden vast gezet. We zijn daarna door gereden naar de supermarkt en op de parkeerplaats heeft Hannide fietsen binnen verankert en ik heb het rek helemaal goed vast gezet. 

Op de foto's is te zien dat de fietsendrager linksonder en rechtsboven is afgeknapt.

We hebben ondanks alles onze thee weer binnen.

Door al het gedoe zijn we wat later dan we verwacht hadden. Snelle berekening leert dat als we de geplande camping willen halen, we wel erg laat zullen aankomen. Ook moeten we dan gaan jakkeren en dat doen we dus niet. We gaan op pad en ik bedenk dat we ongeveer bij Lons le Saunier zullen uitkomen. We besluiten om op camping La Marjorie in deze stad te gaan staan. Eigenlijk wilde ik al vaker hier een keer kijken, maar dan kwam het niet goed uit met de route. Ook heb ik wisselende kritieken gelezen van deze camping en dat weerhield me er dan weer van om er te gaan staan. Nu komt het ons goed uit en dus op naar Lons le Saunier. De camping ligt vlak bij de doorgaande weg D83. Kan niet missen dus. We zijn er rond half zes en stoppen bij de receptie. Heel mooi en overzichtelijk, links inschrijven en rechts een winkel en klein restaurant. We worden zelfs in het (gebrekkig) Nederlands te woord gestaan. Leuk en het toont aan dat sommige Fransen hun best willen doen om een andere te spreken. Voor € 18,- staan we met elektra en warme douches, wasmachine en goed warm water voor de afwas. De plekken voor campers zijn op asfalt/beton en de camper staat meteen goed waterpas. Vlak bij het sanitair en met op de plek een eigen kraantje en aan de andere kant van het pad staan om de plek vuilnisbakken. We zijn zeer tevreden over deze camping en deze gaat het "goed" boekje in. 

Fijne rustige avond en heel goed geslapen.

Foto's boven: onze plek op camping La Morjorie en 's avonds is de plek goed verlicht.

Zondag 24 september.

Om half acht opgestaan en ik ben vanuit de douche meteen naar de receptie gelopen, want om acht uur gaat deze open en dan lag ons bestelde verse brood klaar.

Om tien uur rijden we de camping af en met amper 75 meter zijn we weer op de D83. We zijn snel in de buurt van Besançon. Daar is weinig kans om koffie te drinken en dus doen we dat vlak voor we afdalen naar deze stad.  In het dorpje Larnod vinden we een koffiebar en weer een bakker, omdat er in Arlon, waar we nu heen gaan, geen bakker is.  

De weg die we nu rijden is bekend en er is weinig spannends over te vertellen. Bij Vesoul nemen we nog een half uur pauze en dan rijden we door naar Arlon. We hadden besloten om hier op de terugweg nogmaals te gaan overnachten. Een reden is dat we zeker weten dat er een goed restaurant is en ter afsluiting gaan we daar dan nog een keertje eten. Het is kwart voor vijf als we inschrijven op de camping in Arlon. We zitten nog een poosje lekker in de zon en dan gaan we eten bij het campingrestaurant.

Foto links en rechtsboven: de planten worden goed verzorgt in Arlon.

Foto links- en rechtsonder: het restaurant en we genieten nog van een uurtje zon in Arlon.

 Laatste etappe maandag 25 september.

Na het ontbijt alvast wat extra dingen gedaan omdat het de laatste dag is. Om kwart voor elf rijden we de camping af en er volgt een mooie route door de Ardennen naar Luik. Natuurlijk stoppen we in België nog een keer voor koffie. Daar laten we ook heel netjes boven een put de afvalwatertank leeg lopen. Dan in Nederland de allerlaatste pauze op parkeerplaats Patiel, vlak voor Maastricht. Dan kunnen we om ongeveer 17.00 uur de katjes weer begroeten.

Het was al met al een fijne vakantie. Totaal 2987 kilometer gereden.